Midden 2010 werd ik gebeld door een gerenommeerd ingenieursbureau waar ik daarvoor reeds een aantal keren mee had gewerkt. Ze vroegen me of ik geïnteresseerd was om een chemische fabriek te bouwen en er site manager te worden. Het was voor een relatief kleine internationale joint venture. De eerste ontmoeting met de initiatiefnemer was positief en gezien mijn fascinatie voor fabrieken ‘bouwen’, werd ik enthousiast over de uitdaging. Kort daarna reisde ik af voor een nieuwe ontmoeting en al snel bereikten we een overeenkomst.
Ik raakte direct ondergedompeld in de details van het project. De te bouwen installatie viel onder het Besluit Risico’s Zware Ongevallen, oftewel de #BRZO/#SEVESO-regeling, wat inhield dat het een installatie is die bij problemen kan leiden tot ernstige #ongelukken en/of grote #milieubelasting over grote afstand. Dit betekende dat er een fabriek moest worden gebouwd waar #veiligheid hoog op de agenda moest staan.
Milieu- en bouwvergunningsaanvragen verliepen volgens plan en zonder noemenswaardige obstakels, afgezien van het feit dat de investeringskosten opgedreven werden vanwege de extra maatregelen die moesten worden genomen als gevolg van de vigerende regelgeving.
Medio 2011 zijn we begonnen met de bouw. Het #veiligheidsbeleid voor de bouw hadden we, al zeg ik het zelf, goed georganiseerd, en ondanks het feit dat ik te maken kreeg met contractanten van het type cowboy die mij door de strot waren geduwd, werd de constructie voltooid zonder noemenswaardige #incidenten.
We dienden het #veiligheidsplan, het #noodplan, de #risicobeoordeling enzovoort op tijd in, en al het overige wat volgens de BRZO/SEVESO-regeling nodig was. We doorstonden de eerste inspectie met ...
Lees verder in het boek 'Veiligheid van Binnenuit'.