Iemand heeft een fout gemaakt. Een minister, een manager, een medewerker. De gebruikelijke reflex is: wegwezen, en snel! Gestraft zul je worden. Dat zal je leren!
Je ziet en je leest het te pas en te onpas. “Neem je verantwoordelijk, vertrek, zo niet, dan sturen we je weg!”
Het is dat korte goede gevoel dat je een goede actie hebt verricht, en het probleem hebt opgelost!
Iemand die een (grote) fout maakt heeft dat met de intentie gedaan iets goed te doen (m.u.v. criminelen). En, die minister, manager of medewerker heeft er héél veel van geleerd. Die fout maakt-ie namelijk, nooit meer. Het is vaak díe persoon die de gepaste maatregelen treft zodat het niet weer kan gebeuren. Door hem-/haarzelf niet, en ook door collega’s en medewerkers niet. Maar nee, liever iemand anders op de job, die geen fouten maakt. Wat voor een stupide en simpele gedachte.
Iedereen, hoe slim en getalenteerd ook, maakt fouten. Dat is de manier namelijk waarop we groeien en beter worden. Het hoort erbij. Fouten zorgen voor groei. De reactie om iemand de laan uit te sturen is daarom een grote en gemiste kans! Ik heb het hier natuurlijk niet over iemand waarbij na verloop van tijd blijkt dat-ie niet geschikt blijkt voor de functie waar hij/zij is beland, maar over een fout. Overigens veel beter om het als een ‘les’ te beschouwen.
Ik wens iedereen het inzicht toe die de neiging voelt iemand de laan uit te sturen na een ‘les’, zich achter de oren te krabben, en zich te realiseren dat een tijdelijke tegenslag de weg is om te groeien door de betreffende minister, manager of medewerker niet weg te jagen maar hen er juist voor te laten zorgen dat deze en vergelijkbare situaties zich niet opnieuw voordoen.
Komentáre